Blue Rose

In bleekblauwe maneschijn
staat hij hier al roos te zijn
Heeft zichzelf alvast ontloken
voor de dag is aangebroken

Middelpunt vliedende kracht
Rozig kolkend in de nacht
Die zich, zij het sterk vertraagd,
straks toch aan het daglicht waagt

Roos doet zo een boekje open
door zijn knop traag te ontknopen
waarna het je zal ontvouwen:
“Zie, ik ben geheel de jouwe”