Landleven

‘s Ochtends was ik daar vertrokken
lang voor iemand mij kon missen
Aan ‘t landleven onttrokken
Net alsof ik zou gaan vissen

Wolken, wind en woelig water
op de drempel van de nacht
Het is onvoorzien veel later
Niemand die mij nog verwacht

Ik vecht nog met mitsen, maren
“Zal ik aan iets nieuws beginnen?”
Ik laat die gedachte varen
Routine laat mij weer binnen